تمام تفاوتهای بین زبانی چینی، ژاپنی و کرهای
خواندن به زبان چینی و ژاپنی مشکلی بلافاصله را ارائه میکند. تا زمانیکه چند کاراکتر چینی را یاد نگرفتهاید نمیتوانید هیچ چیز جالب یا معناداری را بخوانید.
در هنگام یادگیری چینی برای فراگیری ۱۰۰۰ کاراکتر متناوب تلاش مخصوصی به خرج دادم. برای این کار فلشکارتهای کاغذی دارم. استراتژی یادگیری من عبارت بود از اینکه این کاراکترها را داخل کتابهای تمرینی که بچههای مدرسهایِ چینی استفاده میکنند، بنویسیم.
من یک سیستم تکرار ابتدایی را ابداع کردم که در آن هر کاراکتر جدید را بین هفت تا ده بار تا پایین ستون سمت چپ کتاب تمرینم مینویسم. سپس معنا یا تلفظ را سه یا چهار ستون به سمت راست مینویسم. به زودی سراغ تلفظ یا معنای انگلیسی اولین کاراکتر میروم.
ساختار گرامری
ساختار زبانی و ترتیب واژگانی در زبان چینی برای گویشوران انگلیسی یا گویشوران زبانهای اروپایی آسانتر از ژاپنی یا کرهایست. ترتیب واژگانی اغلب بسیار شبیه آن چیزیست که عادت داریم. دیگر اینکه بر خلاف بسیاری از زبانهای اروپایی، هیچ زمان فعل یا چیزهایی مشابه آن وجود ندارد که نگرانشان باشید.
بر خلاف چینی، زبان ژاپنی و کرهای به گونهای ترتیب واژگانی مشابهی دارند و به طرز مبهمی به یک خانوادهی زبانی مربوط میشوند. با اینحال کرهای و ژاپنی آنقدر تفاوت دارند که رفتن بعد از زبان ژاپنی به سراغ کرهای را به چالشی تبدیل کردهاند. زبان کرهای بیش از آنچه انتظار داشتم برایم سخت بود.
هر دو زبانهای ژاپنی و کرهای نسبت به زبانهای چینی یا اروپایی که من میدانم تفاوتهای بیشتری در سطوح رعایت ادب دارند. من دریافتم که میتوانم در مورد سطوح رعایت ادب نسبتا خنثی باشم تا وقتی که به درکی طبیعی از موقعی که باید متواضعتر یا با انتخاب لغاتم آشناتر باشم، رسیدم.